sxino

sxino

Κυριακή, Φεβρουαρίου 26, 2006

LIVE REPORT 25/2


Ξεκινήσαμε για το Underworld χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς να περιμένουμε από τη συναυλία. Γύρω στις 21:00 το live ξεκίνησε με τους NOISE LUST, οι οποίοι απαρτίζονται από πρώην μέλη των Violet Vortex(κιθάρα,drums). Είχαμε ακούσει ότι πατάνε σε ακραία μονοπάτια ήχου, κάτι που επιβεβαίωσε η εμφάνισή τους. Ακραία ψυχεδελικά doom στοιχεία, μεγάλες συνθέσεις και γυναικεία φωνητικά, συντέλεσαν σε ένα μουσικό παραλήρημα. Τέσσερα κομμάτια, σαράντα λεπτά ήταν αρκετά για να νιώσουμε τη μουσική τους. Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά που έδωσαν το καλύτερό τους εαυτό παρόλο που η μουσική τους είναι για ένα ιδιαίτερο κοινό. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν οι LIQUIDUST, τέσσερα παλικάρια και μία γυναικεία φιγούρα(φωνάρα!!!), που απ’ ότι φαίνεται γουστάρουν και διασκεδάζουν με αυτό που κάνουν. Ο ήχος τους θα μπορούσε να ήταν καλύτερος αλλά η δύναμη και ο τσαμπουκάς που έβγαζαν με το doom/stoner/heavy παίξιμό τους έκαναν όλους να περάσουν ωραία. Η ενέργεια που μεταδίδουν στο κοινό είναι απίστευτη με αποκορύφωμα στη διασκευή τους στους θεούς Black Sabbath. Αυτά σε γενικές γραμμές για τα ελληνικά συγκροτήματα. Η ώρα πέρασε και στη σκηνή εμφανίστηκαν οι CAPRICORNS. Πρόκειται για μία instrumental μπάντα απαρτιζόμενη από μέλη των Orange Goblin(drums), Iron Monkey(bass), Cattlepres(guitar) και Dukes Of Nothing(guitar). Συνθέσεις γεμάτες όγκο και εναλλαγές doom και stoner στοιχείων.. Προσωπικά δεν περιμέναμε τέτοια φάση, απλοί και λιτοί μας έστειλαν αδιάβαστους. Τα κομμάτια τους εκεί που σε χαλάρωναν σου έσκαγαν μια απότομη σφαλιάρα και σε έβαζαν σε ένα απίστευτο rock n’ roll κόσμο. Τι να πούμε… απλά όσοι δεν ήρθατε χάσατε ένα ξεχωριστό live. Μακάρι να τους ξαναδούμε γρήγορα(μαζί με Colour Haze…πανικός!!!)


mushroom freaks

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 24, 2006

ΛΥΘΗΚΑΝ ΜΕΡΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Σας ζηταμε συγγνωμη, καθως για μια μερα περιπου δεν ηταν προσβασιμη η διευθυνση μας, αλλα αυτο διορθωθηκε.
Για μια βδομαδα ακομα, θα συνεχισει να μην ειναι πολυ τακτικη ηανανεωση του blog, λογω των προβληματων που εχουν δημιοργηθει στην forthnet.
Αλλα μετα την Κ. Δευτερα, να μας περιμενετε καταιγιστικους.

Τελικα απο οτι φαινετε οι Stoneς θα ρθουν στην Αθηνα , στις 25 Ιουνιου, και ελπιζουμ να ειναι ακομα καλυτεροι απο την προηγουμενη φορα, για να ξιζουν τα 100 ευρω.

Δυστυχως, λογω τεχνικων δυσκολοων, το τριημερο δεν θα ημαστε στον αερα.

Επιμυθιο: Καποιος μας εχεις καταραστει, μαλλον καποιος που φθονει το blog και τον σταθμο μας.

ΥΓ. Αν ξερετε κανα καλο παρτυ μασκε στειλτε κανα μαιλ

Rainboy

Σάββατο, Φεβρουαρίου 18, 2006

LIVE


Το Σάββατο 25/2 το AN club θα φιλοξενήσει τους: Afternoon Mission, Second Nature, Poem, Nidus, Stereolith και Three Way Plane για ένα live γεμάτο εκπλήξεις. Επίσης θα υπάρχει και Dj set από τους T.F.K. Οι πόρτες ανοίγουν στις 20:00.


mushroom freaks

LIVE

Το Σάββατο 25/2 στο Underworld club θα εμφανιστούν οι CAPRICORNS. Για όσους δεν γνωρίζουν οι σούπερ αυτή μπάντα απαρτίζεται από μέλη των Orange Goblin, Iron Monkey, Cattlepress και Dukes Of Nothing. Για το ιστορικό της μπάντας και περισσότερες πληροφορίες τσεκάρετε www.monolith.gr. Μαζί τους θα εμφανιστούν οι δικοί μας LIQUIDUST και οι NOISE LUST(πρώην μέλη των Violet Vortex). To live θα ξεκινήσει αυστηρά στις 20:30.
mushroom freaks

LIVE REPORT 17/2

Ώρα 10:50 και το live ξεκινάει. Στη σκηνή ανεβαίνουν οι POEM μπροστά σε λίγο κόσμο. Παίξανε 4 δικά τους κομμάτια, μεγάλα σε διάρκεια, με επιρροές από Tool των οποίων διασκεύασαν και ένα κομμάτι. Κέρδισαν το χειροκρότημα του κοινού και άφησαν υποσχέσεις για το μέλλον. Παρεμπιπτόντως να αναφέρουμε τη δημιουργία ενός καινούργιου site που ασχολείται με την ελληνική underground σκηνή. Για να τσεκάρετε τη φάση μπείτε www.u-f.gr . Τη σκυτάλη πήραν οι CUBE παίζοντας 8 δικά τους κομμάτια και μία διασκευή σε Kyuss. Με γνώριμο ήχο από τις αρκετές εμφανίσεις τους και δεμένοι πλέον σαν συγκρότημα απέδωσαν τα κομμάτια τους με δύναμη και τσαμπουκά. Δείγμα της δουλειάς τους μπορείτε να βρείτε στις συλλογές της Spinalonga(www.spinalonga.net) In The Junkyard Vol. I & II, καθώς και στα site: www.myspace.com/cubegr , www.purevolume.com/cube. Ακολούθησαν οι Engine-V,με μακροχρόνια πορεία στο χώρο της ελληνικής σκηνής(και σαν Honeydive) παίζοντας κομμάτια από το δίσκο τους Broken World και κάποια καινούργια. Τι να πεις για αυτά τα παλικάρια;!!! Απλά γαμάτοι! Με προσωπικό ήχο κατάφεραν για άλλη μια φορά να διασκεδάσουν τον κόσμο ο οποίος έδειχνε να το διασκεδάζει. Αυτό εξάλλου φάνηκε τη στιγμή που κατέβηκαν από τη σκηνή, ο κόσμος τους παρότρυνε να συνεχίσουν κάτι που έπραξαν συνεχίζοντας με άλλα 4 κομμάτια. Με λίγα λόγια… Μάγκες συνεχίστε να μας παίρνετε τα μυαλά!!!

P.S. Το live των NIGHTSTALKER για σήμερα ακυρώθηκε!!!

mushroom freaks


breaking news ROGER WATERS ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ


Ακουγοντας τις φημες που λεγανε οτι θα παιξει ο Waters στο Rockslide ολοκληρο Dark Side Of The Moon, αρχισα να ψανχω για περισσοτερες πληροφοριες. Τρυγιριζοντας τις διευθυνσεις σχετικα με τους Floyd βλεπω μπροστα μου αυτη την ακοινωση και σοκαρομαι.

Roger Waters Full Itinerary Official! We have just had official confirmation direct from Roger's Management of Roger's full itinerary for his upcoming mini tour this June/July. Here's the full schedule. All venues with the exception of Reykjavik are open air. MAF = Multiple Artists Festival OS = Own Show
2 June Portugal, Lisbon - Rock in Rio Festival (MAF)

8 June Germany, Berlin Whulheide (OS)
12 June Iceland, Reykjavik - Egilsholl Arena (OS)
14 June Norwegian Wood Festival, Oslo (OS)
18 June Greece, Athens - Terra Vibe Park (OS)
2 July Denmark, Roskilde Festival (MAF)
Keen observers will realise that a number of shows have been removed from the original list. We have been requested to do this by Roger's Management, as the removed shows are presumably still under negotiation, and are not yet fully confirmed. We have been advised that further notification about the other shows will be advised to us as soon as possible.


Αυτοι λοιπον ισχυριζονται, οτι το management, του επιβεβαιωνει την συναυλια στην Αθηνα. Βεβαια, κανεις διοργανωτης δεν ισχυριζετε οτι θα φερει τον Waters, κατι που μας κανει επιφυλακτικους (εδω μας λενε οτι θα ερθουν οi Stones, και αυτοι το διαψευδουν. Οποτε ας ελπισουμε να λενε αληθεια αυτοι στο www.pinkfloydz.com, οι οποιοι περισυ, ειχαν δημοσιευσει πρωτοι την επανασυνδεση για το Live8, οποτε ειναι αρκετα αξιοπιστη πηγη.

ΥΓ η παρηγορια μας αν τελικα αποδειχτει ψευτικη η φημη, θα ειναι οτι τον Σεπτεμβρη θα βγει σε DVD, το αγαπημενο Pulse (live 1995)

wish they were here

Rainboy

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 16, 2006

LIVE


Το Σάββατο 18/2 στο AFTER DARK music bar θα εμφανιστούν οι NIGHTSTALKER για να μας τινάξουν για άλλη μία φορά τα μυαλά στον αέρα. Παρ'όλο που η μόνη μας πηγή είναι το site τους http://www.nightstalkerband.com και δεν έχει γίνει ιδιαίτερη διαφήμιση σε άλλα μέσα,εμείς θα είμαστε εκεί!
Satanic Drugs From Outer Space







mushroom freaks

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 15, 2006

ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΓΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Στην ανατολή, του δευτέρου μισού της δεκαετίας, ηρθε επιτέλους η ώρα, για μια ανάταση, για μια νέα οργασμικη περίοδο, σε όλες τις τέχνες. Αυτό το «κάτι» που ψάχνουμε σε όλη την μεταπολίτευση, που θα αναγεννήσει την δημιουργία, μπορεί να ξεκίνησε από τους αβαντ-γαρντ κύκλους αλλα τελικά ηρθε στην επιφάνεια:

Υπουργός Πολιτισμού : Βουλγαρακης

Ο τραμπουκισμός της (φ)ΟΝΝΕΔ της δεκαετίας του ’80, δεν ήταν παρά μονό μια πλευρά της προσωπικότητας του. Τώρα ας ετοιμαστούμε να δούμε και την άλλη.
Θα πει βεβαία ο καχυπτοτος, γιατί δηλαδή οι τέχνες στην χωρά μας πρέπει να είναι κρατικών υπόθεση, και να καθορίζετε από το Υπουργείο το αν θα προχωρήσουν. Γιατί πολύ απλά, τα «καλλιτεχνικά» οικονομικά, έχουν μονό τους εξής τρόπους, για να βγαίνουν : 1) κρατική χρηματοδότηση 2) διάφοροι που βρίσκουν τις επενδύσεις στην καλλιτεχνική δημιουργία, ως τρόπο για το «ξέπλυμα» χρήματος. 3) οι «πραγματικές» επενδύσεις, που θα φέρουν στους χρηματοδότες εγγυημένη κερδοφορία, οπότε αυτό αφορά μόνον τους ήδη επιτυχημένους καλλιτέχνες.
Και πραγματικά όλες οι μορφές τέχνης δεν είναι «οικονομικά» το ίδιο. Αν είσαι ζωγράφος χρειάζεσαι κάποια υλικά μερικών εκατοντάδων ευρώ για να φτιάξεις έναν πίνακα. Αν είσαι ροκ συγκρότημα χρίζεσαι μερικές χιλιάδες ευρώ για να βρεις εξοπλισμό, και να ηχογραφήσεις ένα cd. Αν όμως είσαι σκηνοθέτης, χρειάζονται δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να γυρίσεις την ταινία σου.
Έτσι αν τουλάχιστον σε κάποιες μορφές, γίνετε να «χρηματοδοτεί» κάποιος από την τσέπη του το «ψώνιο» του, σε κάποιες άλλες είναι ανέφικτο. Για αυτό είναι κρίσιμες οι πολιτικές του κράτους, για το πώς θα διαθέσει τον προϋπολογισμό του το Υπουργείο Πολιτισμού, έτσι ώστε να βγουν στην επιφάνεια καινούργια ταλέντα, φρέσκα γράμματα, και να έρθει στην επιφάνεια, μια υποβόσκουσα πολιτιστική ανάταση.
Για να δούμε.

Rainboy

Τρίτη, Φεβρουαρίου 14, 2006

Bossa ‘n Stones



Με την εξέλιξη της τεχνολογίας και της γραφιστικής, οι μουσόφιλοι έχασαν ένα βασικό κριτήριο στην διερεύνηση, αγνώστων σε αυτούς τομέων της μουσικής. Κάποτε αν έβλεπες μια συλλογή που «φαινόταν προσεγμένη» στιλιστικά, τότε ήσουν σχεδόν σίγουρος ότι θα ήταν καλή, ενώ αν φαινόταν πρόχειρη, αρκετές φορές ήταν και μουσικά πρόχειρη (όχι ότι δεν ανακαλύψαμε και διαμάντια σε τέτοιες παραγωγές)
Σήμερα όμως, με ένα απλό πρόγραμμα στο PC, μπορείς να κανείς μια εντυπωσιακή παραγωγή, που να παραμένει πρόχειρη. Έτσι την πάτησα και εγώ που μου φάνηκε ενδιαφέρουσα η ιδέα των βραζιλιάνικων διασκευών, σε τραγούδια των Stones, και «τα έσκασα» για να το αποκτήσω, αφού φαινόταν και προσεγμένο.
Το δισκάκι είναι πραγματικά σαν να ακούς Γιαπωνέζους, να τραγουδούν karaoke, τραγούδια των stones, με πειρατικό cd που πήραν από βραζιλιανό πλανόδιο.
Πραγματικά τριβείς τα αυτιά σου. Οι τραγουδιστές τραγουδούν με τον όποιο επίπεδο τρόπο, σαν να μην ξερόυν αγγλικά, και απλά να λένε ότι τους έχουν γράψει, χωρίς να ξερόυν τι είναι αυτό. Η μουσική, πολλές φορές είναι, οριακά , σαν να ακούς παιδικό casio αρμόνιο από την λαϊκή, και γενικά είναι τοσο τραγικη που δεν μπορεις ουτε να γελασεις όπως στα Satisfaction, let’s spend the night together , angie, start me up.
Σχετικα αξιοπρεπή είναι η διασκευή του Fool to Cry από Scubba feat. Moanna και του Harlem Shuffle από Marvin meets Banda de Sul , που όχι μονο δεν είναι αντιαισθητικές, αλλα αντιθέτως με την δεύτερη ακρόαση αρχίζουν να γίνονται ενδιαφεροντες.

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Οι φανατικοί των Stones, ας μην μάθουν ποτε ότι κυκλοφόρησε αυτή η συλλογή. Οι λάτρεις, των λατιν, και ειδικά των βραζιλιάνικων ρυθμών, ας ξοδέψουν τα λεφτά τους σε άλλες κυκλοφορίες.


Rainboy

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 13, 2006

Ακυρο το MARCH METAL DAY FESTIVAL


H ιστοριa, των συναυλιων, που ανακοινωθηκαν, και ποτε δεν εγιναν, στην χωρα μας, απεκτησε αλλο ενα κεφαλαιο. Αυτο το αρκετο διαφημιζομενο festival, δεν θα γινει. Αυτη την φορα βεβαια δεν εχει αμεση ευθυνη η εταιρια , καθως οφειλετε σε ατυχημα. Τουλαχιστον τους Manowar, τους εχουμε ξαναδει πριν μερικα χρονια, και δεν ηταν ιδαιτερα καλοι... στα αληθεια ηταν ιδιατερα κακοι. Anyway η ανακοινωση της εταιριας :

Το Νέο Ρεύμα με λύπη του ανακοινώνει ότι η διοργάνωση του πρώτου March Metal Day festival αναβάλλεται. Ο λόγος είναι ήδη γνωστός στους περισσότερους: ο σοβαρός τραυματισμός του κιθαρίστα των Manowar , Karl Logan, μετά από ατύχημα με τη μοτοσικλέτα του και η ως εκ τούτου ακύρωση της μετάβασής τους στην Ελλάδα και η αναβολή της περιοδείας τους μαζί με τους Rhapsody και τους Holyhell.Η ακύρωση και των τριών σχημάτων που μετείχαν στη 1η σκηνή του φεστιβάλ March Metal Day άφησε μεγάλο κενό και, φυσικό ήταν, παρόλες τις προσπάθειές μας δεν κατέστη δυνατό να αναπληρωθεί κατάλληλα…Τα προπωλημένα εισιτήρια του March Metal Day θα εξαργυρώνονται έως το τέλος Φεβρουαρίου στα σημεία πώλησης.


Rainboy

Σάββατο, Φεβρουαρίου 11, 2006

LIVE


Στις 17/2 οι Engine-V θα βρίσκονται στο An Club για ένα εκρηκτικό live όπως αυτοί ξέρουν να δίνουν. Μαζί τους θα είναι οι Cube και οι Poem...Οι πόρτες ανοίγουν 21:30.


I wanna go i need to play
Why dn't we fly again today


mushroom freaks

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 10, 2006

LIVE REPORT 9/2 AN CLUB



Το An Club για άλλη μία Πέμπτη όπως μας έχει συνηθίσει φιλοξένησε στη σκηνή του τρία συγκροτήματα της ελληνικής stoner/doom σκηνής. Μιλάμε για τους Vibratore Bizarro, Violet Vortex, Planet Of Zeus. Οι υποψιασμένοι άρχισαν να μαζεύονται κατά τις 23:00 αντίθετα με εμάς που ήμασταν εκεί απ’τις 21:40. Οι Planet Of Zeus βγήκαν στην σκηνή στις 22:40 μπροστά σε λίγο κόσμο τον οποίο κατάφεραν να ζεστάνουν. Το set list τους περιελάμβανε περίπου 10 δικά τους κομμάτια και μια διασκευή σε Kyuss στο Big Bikes. Οι Planet μας έχουν συνηθίσει σε δυναμικές εμφανίσεις και πρόσθεσαν άλλη μία. Στο κομμάτι τους Nervous Breakdown ανέβηκε και τζάμαρε μαζί τους ο τραγουδιστής των Potergeist. Πολύ σωστή κίνηση ήταν να μοιράσουν cd με δύο κομμάτια τους. Τη σκυτάλη πήραν οι Violet Vortex με αλλαγή στη σύνθεσή τους. Με μπαμπά και γιο στις κιθάρες και νέο drummer αναπαρήγαγαν παλιά(από το δίσκο τους Lure Elegant) αλλά και νέα κομμάτια όπως και 2 διασκευές. Όμορφη νότα στην εμφάνιση τους, η τραγουδίστρια των National Pornografic από τη Θεσσαλονίκη η οποία συνόδευσε τον “λιώμα” Σπύρο. Οι τελευταίοι της βραδιάς Vibratore Bizarro ξεκίνησαν το live τους δυναμικά με το Supercharger και συνέχισαν παίζοντας κομμάτια από το cd τους Sex Hundred & Sexty Sex και το demo τους. Επίσης έπαιξαν 3 κομμάτια τα οποία δεν τα περιέλαβαν στο cd τους και μια διασκευή στο I Feel You των Depeche Mode. Με groovy διάθεση και το D-Motor γεμάτο ενέργεια κατάφεραν να διασκεδάσουν τον κόσμο. Το αρνητικό σημείο του live ήταν ότι προς το τελείωμά του ο περισσότερος κόσμος είχε αρχίσει να αποχωρεί “ξενερώνοντας” τα μέλη του group. Όλες οι μπάντες έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και μας άφησαν ικανοποιημένους. Αυτό που έχουμε εμείς να πούμε είναι ότι η ελληνική σκηνή αξίζει τη στήριξη όλων μας και τέτοια live οφείλουν να δέχονται μεγαλύτερης ανταπόκρισης.


mushroom freaks

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 08, 2006

Κρυμμένος (Caché)


Κάποιος σε παρακολουθεί.
Σε τρομοκρατεί.
Ποιος είναι;
Φαντάσματα από το παρελθόν;
Ή μήπως και από το παρόν;

Στην καινούργια ταινία του Michel Haneke, οφείλω να ομολογήσω ότι η υπόθεση με ιντριγκαρε, ώστε να φτάσω έως το ταμείο του σινεμα. Γενικά βρίσκω πολύ ενδιαφέρον ότι έχει αρχίσει ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος να ασχολειται με τέτοια, ας πούμε «μεταμοντέρνα» θέματα. Μπορεί ως το πρόσφατο παρελθόν, να ήταν το γήπεδο τέως μεγάλων εταιριών, πραγματικά όμως μπορούν χωρίς «εξωφρενικά» εφε να γυριστούν ταινίες που να καταπιάνονται με τα προβλήματα που δημιουργεί η σύγχρονη τεχνολογία.
Βεβαία η ταινία του Χανεκε, δεν ήταν ακριβώς αυτό. Ουσιαστικά , βλέπουμε την διαταραχή της «αστικής» γαληνής, μέσα από την παρακολούθηση. Πριν λίγους μήνες είδαμε το «οι μέρες της αφθονίας είναι μετρημένες», μια ταινία που αυτή η διαταραχή γινόταν αυτοσκοπός, μιας παρέας, που την προκαλούσε επειδή την είχε «θεωρητικοποιήσει». Εδώ έχουμε να κάνουμε με την αντίστροφη εκδοχή. Πως βιώνετε αυτοί οι διαταραχή από τα …. «θύματα». Αλλά στην πραγματικότητα (αν μπορούμε να τους ορίσουμε με σαφήνεια), οι οροί αντιστρέφονται, και πρωταγωνιστής με την καταπατημένη πρωσική ζωή, εμφανίζετε ως ο πραγματικός θύτης. Όχι εν γνώσει του, αλλα από τις ίδιες τις δικές του πράξεις, με τις οποίες «άνοιξε ο ασκός του Αιόλου». Μια αλυσίδα γεγονότων, που ξεκινώντας στα παιδικά του χρονια, φτάνουν, δεκαετίες αργότερα, να του δημιουργούν αδιέξοδα. Βεβαία πολλές καταστάσεις μπορεί να φαντάζουν «υπερβολικές», αλλα ξεδιπλώνετε με ενδιαφέρον τρόπο, οι χαρακτήρες, που ως ένα βαθμό, τις «δικαιολογούν». Βεβαία ο «παλιομοδίτικος» τρόπος, με τον οποίο αναδύεται η μοίρα μέσα στην ζωή των ανθρώπων, το πως εμφανίζονται οι αξεπέραστοι τοίχοι που αυτή δημιουργεί, και έλλειψη ανθρωπίνων δυνάμεων που να μπουν να τους σπανέ, ή έστω η εμφάνιση «από μηχανής θεών», δίνει μια τεραστία αίσθηση σαδισμού. Σαδισμού όχι μονό για τους εγκλωβισμένους πρωταγωνιστές, αλλα και για τους θεατές της ταινίας οι οποίοι ειδικά στο «μεγαλειώδες» φινάλε, στο οποίο απορούν αν τους ξεγέλασαν, και μετα τους τίτλους τέλους θα συνεχιστεί η ταινία. Κάτι τέτοιες στιγμές απορείς. Μα βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάνες το 2005;

rainboy

LIVE


Στις 9/2 οι Vibratore Bizarro ξαναχτυπούν την πόρτα του An Club για μια groovy βραδιά... Μαζί τους οι Violet Vortex με νέα (εδώ και λίγο καιρό) σύνθεση και οι πολλά υποσχόμενοι Planet Of Zeus. Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:30. Σας περιμένουμε όλους εκεί...


I Wanna Groove All Night...
You'd Better Groove All Night
mushroom freaks

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ FRANK MILLER


Αφού αυξήθηκαν με ρυθμούς αμοιβάδας, οι φίλοι του Sin CIty, στην χωρα μας μετα την προβολη της ταινιας, και αφου αρχιζει να αυξανετε το ενδιαφερον εξερεύνησης και του υπολοιπου εργου του Frank Miller , αλιευσαμε μια συνέντευξή του. Συγκεκριμενα, απο το πολυ ενημερωμενο comicdom. Μαλιστα οσοι δεν ξερετε πολλα περισσοτερα, αναμεινατε καθως ετοιμαζουμε πληρες αφιερωμα στον ιδιο. (και μεχρι τοτε χαζεψτε στο πλασιο της συνεντευξης, σελιδες απο το πολυ επιτυχημενο παρελθον στα Batman,DareDevil(προσεξε την συγκλονιστικη σκηνη, που για "πρωτη " φορα" σκοτωνετε η Elektra) Sin City
καντε κλικ εδω για την ελληνικη version
εδω για την αγγλική
Rain Boy

Τρίτη, Φεβρουαρίου 07, 2006

KAISER CHIEFS – EMPLOYMENT

Κοντεύει χρόνος που έχει κυκλοφορήσει, αυτός ο δίσκος, αλλα μπαίνω στον «κόπο» να γράψω, επειδή «μου την είπαν», για την αναφορά του, στην ανασκόπηση.
Και όντως ψάχνοντας στο web, για την φωτογραφία που βλέπετε, ανακάλυψα ότι οι κριτικές που είχε λάβει ο δίσκος, δεν ήταν οι καλύτερες, αντιθέτως πολλές φορές ήταν χείριστες. Και πραγματικά το καταλαβαίνω, ότι ένας επαγγελματίας δισκοκριτικος (όχι σαν εμάς), πραγματικά πρέπει να έχει κουραστεί από το καινούργιο brit-pop. Στα αλήθεια άμα φτάνουν στα αυτιά σου σχεδόν διψήφιος αριθμός δίσκων, παρομοίου ύφους, κάθε μηνά, θα αρχίσει να σε κουράζει. Εμείς οι λιγότερο «φορτωμένοι» ακροατές όμως, έχουμε δικαίωμα να ενθουσιαζόμαστε now and then.
Δεν πιστεύω ε ότι αυτό το συγκρότημα από το Leeds, θα ανοίξει νέους ορίζοντες στην μουσική. Πραγματικά αμφιβάλλω, αν θα καταφέρει να διατηρήσει την επιτυχία του στον δεύτερο και τρίτο δίσκο του. Αλλά πάλι άλλες βρετανικές μπαντες, έμειναν για πολλά χρονια στην επιφάνεια, με ακόμα πιο απλοϊκή μουσική.
Διατηρώ όμως την ελευθερία μου, να ενθουσιάζομαι, όταν ακούω, αυτόν τον δίσκο. Να αισθάνομαι ξανά τον χαρά, την πώρωση, και την ενεργεία, που ένοιωθα, πριν πολλά χρονια, όταν έπαιρνα τους πρώτους δίσκους μου. Όχι δεν ξανακάλυψαν το ΡΟΚ τα παλικαριά. Απλά αυτόw ο έντονα JAMιζων ήχος, με κάμποσα synthia (αρκετές φορές άκυρα), με την 90’s brit-pop χαζοχαρά, με κάνει να μην θέλω να το βγάλω από το cd-player.
Με δυο λόγια εκεί που τα χτύπαγαν όλα στο μπλέντερ, «έδεσε» ένα πολύ ωραίο γλυκό. Αν μπορούν να το κάνουν καλύτερο την επόμενη φορά ή αν θα μας ξανασερβιρουν το ίδιο πιάτο θα το μάθουμε σε λίγους μήνες.

RAINBOY

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 06, 2006

Κια αλλο reunion?


οι φημες που ακουγουνται τους τελευταιους μηνες για επανασυνδεση των Smashing Pumpkins, φαινετε να επαληθευονται, καθως πληθαινουν οι δηλωσεις μελων της μπαντας για αυτην. Της "καινουργιας παλιας" μπαντας, καθως η τελευταια μπασιστρια D'Arcy, δεν θα συμμετασχει. Το μπασο θα κραταει η (εμμονη με τις γυναικες σε αυτο το οργανο) Μelissa Auf Der Maur, η οποιο βρισκοταν σε αυτη την θεση στα πρωτα βηματα τους.
Καλοδεχουμενη προφανως η επανενωση, αλλα τι μπορει να μας προσφερει? Εχουν περασει 10 χρονια απο το ADORE, το οποιο παρ' ολη την αντιφατικοτητα του, μας εδειχνε μια μπαντα με μελλον, που μπορουσε να εξελιξει πραγματικα τον ηχο της. Ακομα και σε οσους δεν αρεσε ο δισκος τοτε, καταλαβαιναν οτι η ειχαν πολλα να δωσουν ακομα. Υστερα, ηρθαν τα επεισοδια της διαλυσης, η κυκλοφορια ενος best of, και η ενασχοληση του Corgan με τους Zwan, οι οποιοι ακουγονταν σαν τους Pumpkins στα μεσα των '90. Μακαρι να μπορουν να δωσουν ακομα κατι φρεσκο, και να μην γινουνν και αυτοι ενα μουσειακο απολιθωμα, που να γυρναει τον κοσμο και να κανει τον κλοουν.
Rainboy

Κυριακή, Φεβρουαρίου 05, 2006

WILSON PICKET R.I.P.


Πριν από λίγες μέρες (19/1/2004) έφυγε από κοντά μας, ένας μεγάλος της soul o Wilson Picket, σε ηλικία 64 χρονών από καρδιακό επεισόδιο.
Ο Wilson, έγινε γνωστός στα μέσα της δεκαετίας του ’60, όταν η Atlantic, έψαχνε να βρει έναν μαύρο soul-showman, για να ανταγωνιστεί τον James Brown. Αλλά η ενασχόληση του με την μουσική είχε αρχίσει μια δεκαετία νωρίτερα, όταν άφησε την μάνα του και τα 10 μεγαλύτερα αδέλφια του στην Alabama, και πήγε να ζήσει με τον πατερά του στο Detroit. Εκεί βρέθηκε σε gospel χορωδίες, μέσα από τις οποίες γνώρισε πολλούς σπουδαίους μουσικούς, όπως ο Sam Cooke και η Aretha Franklin.Εκείνα τα χρονια όμως ήταν δύσκολα, και σύντομα αναγκαστήκαν να σταματήσουν να τραγουδούν θρησκευτική μουσική, και ο μικρός τους ακολούθησε. Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’50, βρέθηκε λοιπόν σε ένα φωνητικό σχήμα (The Falcons) το οποίο εξερευνούσε διαδρομές ανάμεσα στην pop και το gospel, ανοίγοντας μονοπάτια για αυτό που αργότερα ονομάστηκε soul. Λίγα χρονια αργότερα, άρχισε να κάνει τις πρώτες solo απόπειρες του, που ηχογραφηθήκαν στην Double L Records (του Lloyd Price). Τότε έφτιαξε ένα demo, που έστειλε στην Atlantic, με το τραγούδι I'm Gonna Cry. Στην εταιρία τους άρεσε τόσο, που το δώσανε , στο τότε αστέρα τους Solomon Burke, ο οποίος το έκανε επιτυχία. Τότε ο Wilson απογοητεύτηκε πολύ, αλλα τελικά η Atlantic , έκανε την μετεγγραφή, το 1964, όταν έκανε την πρώτη του solo επιτυχία It's Too Late.
Εκεί λοιπόν ηχογράφησε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία, In the Midnight Hour. Από κει αρχίζει η απογείωση, για την μεγάλη τριετία στην οποία ηχογραφεί μερικά από τα πιο κλασσικά soul κομμάτια 634-5789, Land of 1000 dances (πιθανώς η καλύτερη εκτέλεση) , Mustang Sally, Everybody Needs Somebody to Love, Funky Broadway αλλα και μια αρκετά επιτυχημένη εκτέλεση του Hey Jude.
Στην δεκαετία του ’70 αλλα γράμματα βρεθήκαν στην μόδα, και οι περισσότεροι soul καλλιτέχνες της γενιάς του άρχισαν να ηχογραφούν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Ο Wilson άρχισε να έχει διαφορά προβλήματα στην ζωή του, και αρκετά μπλεξίματα από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, με αρκετά δικαστήρια , και ένα πέρασμα από τα «κάγκελα» στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Μετά την αποφυλάκιση του, ηχογράφησε το It's Harder Now με σχετική επιτυχία. Από τότε μέχρι το 2004, που άρχισε να έχει προβλήματα με την υγειά του, έδινε ασταμάτητα συναυλίες.
Σαν επιμύθιο να τονίσουμε ότι το 1991, έγινε μέλος του Rock ‘N’ Roll Hall of Fame , και ότι τραγούδια του έχουν διασκευάσει οι Led Zeppelin, Van Halen, The Rolling Stones, Aerosmith, the Grateful Dead, Booker T, Genesis, Creedence Clearwater Revival, Echo & the Bunnymen, Roxy Music, Bruce Springsteen, Los Lobos, The jam.

Ας ξανακούσουμε άλλη μια φορά της μεγάλες του επιτυχίες, και στο επόμενο παρτυ όταν θα χορεύουμε το land of 1000 dances, θα ξέρουμε κάτι παραπάνω.

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Albums

In the Midnight Hour (1965, Atlantic) US: #107
The Exciting Wilson Pickett (1966) US: #21
The Best of Wilson Pickett (1967) US: #35
The Wicked Pickett (1967) US: #42
The Sound of Wilson Pickett (1967) US: #54
I'm In Love (1967) US: #70
The Midnight Mover (1968) US: #91
Hey Jude (1968) US: #97
Wilson Pickett in Philadelphia (1970) US: #64
Right On (1970) US: #197
The Best of Wilson Pickett, Vol. II (1971) US: #73
Don't Knock My Love (1972) US: #132
Mr. Magic Man (1973) US: #187
Wilson Pickett's Greatest Hits (1973) US: #178
Pickett in the Pocket (1974)
I Want You (1980)
American Soul Man (1987)
A Man and a Half: The Best of Wilson Pickett (1992)
It's Harder Now (1999)

Singles

"If You Need Me" (1962, Double L) R&B: #30 US: #64
"It's Too Late" (1963)
"I'm Done to My Last Heartbreak" (1963)
"My Heart Belongs to You" (1963, Verve)
"I'm Gonna Cry" (1964, Atlantic)
"Come Home Baby" (1964)
"In the Midnight Hour" (1965) R&B: #1 US: #21 UK: #12
"Don't Fight It" (1965) R&B: #4 US: #53 UK: #29
"634-5789" (1966) R&B: #1 US: #13 UK: #36
"Ninety Nine and a Half" (1966) R&B: #13 US: #53
"Land of 1000 Dances" (1966) R&B: #1 US: #6 UK: #22
"Mustang Sally" (1966) R&B: #6 US: #23 UK: #28
"Everybody Needs Somebody to Love" (1967) R&B: #19 US: #29
"I Found a Love Pt. 1" (1967) R&B: #6 US: #32
"You Can't Stand Alone" (1967) R&B: #26 US: #70
"Funky Broadway" (1967) R&B: #1 US: #8
"I'm in Love" (1967) R&B: #4 US: #45
"Soul Dance Number Three" (1967) R&B: #10 US: #55
"I'm a Midnight Mover" (1968) R&B: #6 US: #24 UK: #38
"I've Come a Long Way" (1968) R&B: #46
"She's Looking Good" (1968) R&B: #7 US: #15
"I Found a True Love" (1968) R&B: #11 US: #42
"Jealous Love" (1968) R&B: #18 US: #50
"A Man and a Half" (1968) R&B: #20 US: #42
"Hey Jude" (1968) R&B: #13 US: #23 UK: #16
"Mini-skirt Minnie" (1969) R&B: #19 US: #50
"Born to Be Wild" (1969) R&B: #41 US: #64
"Hey Joe" (1969) R&B: #29 US: #59
"You Keep Me Hangin' On" (1969) US: #92
"Engine Number 9" (1970) R&B: #3 US: #14
"Sugar, Sugar" (1970) US: #25
"She Said Yes" (1970) R&B: #20 US: #68
"Cole, Cooke, and Redding" (1970) R&B: #11 US: #91
"Don't Knock My Love - Pt. 1" (1971) R&B: #1 US: #13
"Don't Let the Green Grass Fool You" (1971) R&B: #2 US: #17
"Call My Name, I'll Be There" (1971) R&B: #10 US: #5
"Fire and Water" (1972) R&B: #2 US: #24
"Funk Factory" (1972) R&B: #11 US: #58
"Mr. Magic Man" (1973) R&B: #16 US: #98
"Take a Closer Look at the Woman You're With" (1973) R&B: #17 US: #90
"International Playboy" (1973) R&B: #30
"Soft Soul Boogie Woogie" (1974) R&B: #20
"Take Your Pleasure Where You Find It" (1974) R&B: #68
"I Want You" (1979) R&B: #41
"Live With Me" (1980) R&B: #95
"Don't Turn Away" (1987) R&B: #74

Rainboy

Σάββατο, Φεβρουαρίου 04, 2006

Ali Farka Toure (red & green)


Στην χωρά μας είναι πιο γνωστός ο Γιαγια Τουρε. Προφανώς δεν υπάρχει συγγένεια μεταξύ τους, καθώς ο Γιαγια είναι από την Ακτή Ελεφαντοστού, ενώ ο Αλί από το Μαλί. Βεβαία πίσω στην Αφρική ο Αλί είναι πολύ πιο γνωστός, ειδικότερα ως ο “Aφρικανός John Lee Hooker”.
Έτσι κινήθηκε το ενδιαφέρον να ψάξω την δισκογραφία του (όχι για την συνωνυμία, για το παρατσούκλι)., και έπεσα πάνω σε αυτή την αρκετή προσεγμένη επανέκδοση των δυο πρώτων δίσκων του. Στην επανέκδοση αναφέρονται ως red και green, αλλα η αλήθεια είναι διαφορετική. Ο Ali κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, με το όνομα του μονό, πίσω στην πατρίδα του το 1976 (red). Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 τον ανακάλυψε ο Andy Kershaw, και άρχισε να τον παίζει στην εκπομπή του. Τότε το κοινό, άρχισε να «σπάει» τα τηλεφωνά ψάχνοντας για πληροφορίες για αυτό τον πρωτόγνωρο ήχο. Σύντομα τον «κουβάλησαν» στην Αγγλία, και ηχογράφησε τον δεύτερο δίσκο, που κυκλοφόρησε κανονικά πια στην Ευρώπη, και επίσης είχε μονό το όνομα του (green). Στην συνεχεία ηχογράφησε 6 ακόμα δίσκους, στους οποίους πειραματίστηκε έντονα,. Σε κάποιους «εξηλεκτριστικε» αρκετά και έγινε αρκετά πιο bluesy, σε άλλους γύρισε ακόμα πιο βαθειά στην αφρικανική παράδοση.
Στους δυο αυτούς δίσκους ο Ali, παίζει κιθάρα και τραγουδάει, ενώ το μονό άλλο όργανο είναι το calabash. O ήχος είναι αρκετά ακατέργαστος, αλλα αυτό είναι που το περιτυλίγει με μια μαγεία. Είναι πραγματικά ιδανική μουσική, για να απολαμβάνεις τις ώρες γύρω από το σούρουπο, σε φάση θερινής ραστώνης. Τότε αισθάνεσαι γύρω σου μια μοναδική ατμόσφαιρα, περιμένεις ένα λιοντάρι να πηδήξει από το διπλανό δέντρο, ενώ οι ιθαγενείς στο κοντινό χωριό ανάβουν φωτιά, διπλά στις καλύβες τους, και ο ήλιος λούζει το τοπίο με ένα υπέροχο πορφυροκοκκινο χρώμα. Τραγούδια που πραγματικά σε ταξιδεύουν σε άλλους τόπους και άλλες καταστάσεις. Μια πραγματική αποκάλυψη για μας που έχουμε μεγαλώσει με τελείως διαφορετικούς ήχους.
Πριν λίγο ανακάλυψα ότι κυκλοφόρησε καινούργιο δίσκο μες το 2005 (IN THE HEART OF THE MOON) με εν γένει καλές κριτικές οπότε θα ψάξω να τον ακούσω και θα επανέλθω με περισσότερα.

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 03, 2006

Καληνύχτα και καλή τύχη (goodnight and good luck)


Και να που ο «ομορφούλης» (George Clooney) μας αποκαλύπτει μια άγνωστη (στην Ελλάδα τουλάχιστον) πτυχή του. Παρότι γνώριζα ότι βρισκόταν μέσα στο κίνημα των bush-haters, πραγματικά δεν περίμενα να γράψει με τόσο επιδεικτικό τρόπο στα α…… του τα standards και τα politically correct του Hollywood.
Σε αυτή την ταινία έχουμε μια περιγραφή των γεγονότων της περιόδου του Μακ Καρθυ, και τις τότε διώξεις. Κατ’ αρχή η ταινία στεκεται κυρίως στην διαμάχη του δημοσιογράφου Edward R. Murrow με τον γερουσιαστή McCarthy, την οποία την παρουσιάζει κυρίως με μια συνοπτικά περιγραφική, και αποσπασματική αφήγηση, γεγονός που δυσκολεύει πολύ τον «άσχετο» ευρωπαίο θεατή, που δεν γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες της υποθέσεως, και τον ρολό που έπαιζαν τα διαφορετικά πρόσωπα στην υπόθεση. Κατά δεύτερον η ουσία της διαμάχης είναι σε σχέση κυρίως με το δικαίωμα της αθωότητας μέχρι αποδείξεως του εναντίον, και όχι της καταγγελίας των «φασιστικών» μεθόδων φίμωσης και στέρησης δημοκρατικών δικαιωμάτων (αν και τέτοια στοιχειά αφηνονται να εννοηθούν σε δεύτερο πλάνο). Πραγματικά μπορούμε να πούμε ότι στο ένα όριο ένας θεατής (και δη Έλληνας) θα μπορούσε να σκεφτεί «καλά τι μας λέει αυτός;, εδώ τραβήξαμε εμφυλίους, εξορίες, ξερονήσια, και χίλια αλλα, και νομίζει ότι κάτι έγινε που καταδίκαζαν μερικούς μη κομμουνιστές στην Αμερική», από την άλλη πολύ εύκολα θα μπορούσε κάποιος να βγάλει ένα συμπέρασμα τύπου «καλά θα κάνουν να καταδικάζουν τις διαφορετικές απόψεις, αρκεί να έχουν επαρκή στοιχειά, και να το κάνουν με βάση την νομοθεσία».
Εγώ θα χαρακτήριζα και τις δυο θέσεις ακραίες, και λαμβάνοντας υπ’ όψη τις συνθήκες των Η.Π.Α. , θα έλεγα ότι είναι μια σαφής επιλογή του «ομορφούλη» να κατακρίνει την αντιτρομοκρατική υστερία και την καταπάτηση των συνταγματικών δικαιωμάτων (Guantanamo κτλ) προσπαθώντας να την παραλληλίσει με την Μακκαρθικη περίοδο. Βεβαία θα συμφωνήσω ότι δεν είναι τόσο «οικουμενικό» το μνήμα της, και ότι όντως στην σύγχρονη ιστορία υπάρχουν πολλά αντίστοιχα παραδείγματα, πολύ μεγαλύτερης σκληρότητας, για να θυμόμαστε. Παρ’ όλα αυτά όμως , θα ήταν ουτοπικό, να ξεπηδήσει ξαφνικά στην Αμερική ένα κινηματογραφικό ρεύμα αντίστοιχο του γαλλικού της περιόδου του Μάη του ’68. Για αυτό νομίζω τελικά αξίζει να δει κανείς την ταινία, για να συμμετάσχει σε έναν τέτοιο προβληματισμό.

ΥΓ προφανώς δεν θα κρίνω τα τεχνικά χαρακτηριστικά αυτής της ταινίας, αν και ήταν αρκετά καλή η μουσική, και η φωτογραφία απίστευτη ταιριαστή στο κλίμα. Μάλιστα πιστεύω ότι άμα παιχτεί ποτέ στην ΤV, όλος ο κόσμος θα νομίζει ότι πρόκειται για ταινία του ’50.

Πέμπτη, Φεβρουαρίου 02, 2006

ΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ 2005


Αυτό τον καιρό διαβάζουμε δεκάδες άρθρα από δω και από κει που μας περιγράφουν τι αφήσαμε πίσω μας. Μέσα σε αυτό το κλίμα να προσπαθήσω να κάνω και εγώ μια αντίστοιχη , προσωπική προσπάθεια. Όχι τόσο γιατί νομίζω ότι θα είναι πολλά, αυτά που συνέβησαν φέτος (ειδικά στο πεδίο της μουσικής ) που θα τα θυμόμαστε μετα από μερικά χρονια, αλλα ο προβληματισμός που μου φέρνει αυτό το γεγονός.
Μια χρονια που εκτός μουσικής λείψανε οι μεγάλες συγκινήσεις , σε όλα τα πεδία. Μια χρονια που τα body counts στο Ιράκ ήταν business as usual για όλους μας όταν με νοθρωτητα τα ακούγαμε στις ειδήσεις, που μετα την επανεκλογή Bush, οι οποίες φωνές αμφισβήτησης στην Αμερική άρχισαν να αμβλύνονται. Αλλά και στην Ελλάδα, παρ’ όλη την λαίλαπα της κυβέρνησης και τις ουκ ολίγες χοντράδες της, οι αντιδράσεις γενικά ήταν χαλαρές, ενώ τα ζητήματα που απασχόλησαν την επικαιρότητα (βαβυλης, παραδικαστικο κύκλωμα κτλ) γρήγορα θα ξεχαστούν. Ενώ βεβαία νέα μεγαλεία εθνικού θριάμβου ηρθαν, (Eurovision, Euro basket), που παρότι μερικοί κολλημένοι με το μπασκετ σαν εμάς ενθουσιαστήκαν, δεν μπορούν να συγκριθούν με τις περυσινές συγκινήσεις του Euro. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο δεν είχαμε αντίστοιχα του παρελθόντος γεγονότα.
Χαρακτηριστικά, συγυρίζοντας τα ράφια μου προ ημερών, βρήκα μερικά περιοδικά, που είχαν τα καλυτέρα του 1997 και του 98 και μπορεί να υπήρχαν μέσα ρίσκαρες, που μέχρι σήμερα ακούμε με μεγάλη ευχαρίστηση, αλλα οι τότε αρθογράφοι «γκρίνιαζαν» ότι ήταν μεγάλο το βάρος της μουσικής βιομηχανίας στις συλλογές και τα best of και δεν δίνετε βάρος στα καινούργια μουσική.
Τι να πούμε δηλαδή για το 2005; Ήδη τα περισσότερα δισκάκια φετινής παραγωγής που έχουμε στην δισκοθήκη μας , έχουν αρχίσει να μαζεύουν σκόνη, όχι γιατί δεν αξίζουν, αλλα γιατί έχουν την αίσθηση (την γεύση και την οσμή ) της ξαναμαθημένης τροφής. Μπορεί να είμαι από τους λίγους που δεν έχουν πάθει «αμόκ» με αυτή την μόδα του νέο-garage, διότι πραγματικά νομίζω ότι ειναι το πιο non-rock ρεύμα σε όλη την ιστορία του rock (όπως νομίζω ότι χαρακτηριστικά απέδειξαν τα γεγονότα της συναυλίας των White stripes, αλλα και οι επόμενοι δίσκοι της πρώτης γενιάς των συγκροτημάτων). Αλλά αυτό θα το κρίνει η ιστορία φυσικά. Ενώ πολύ καλλιτέχνες του προσφάτου παρελθόντος, επαναπαύονται σε αυτό, και κυκλοφορούν φέτος συλλογές (σε αντίθεση με το 1997 οπού οι συλλογές ήταν παλαιολιθικών κυρίως ονομάτων).
Φυσικά εδώ θα πρέπει να πούμε ότι το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής βιομηχανίας ασχολειται με την «καταπολέμηση της πειρατείας, αντί να κοιτάει πως θα κάνει την δουλειά της. Έτσι και όλο και περισσότερο αρχίζουμε να ψάχνουμε ανεξάρτητες παραγωγές, αλλα και οι μικρές άπαντες να παίρνουν την στήριξη που τους αξίζει. Καθώς οι μουσικές ιδιοφυές είναι σπάνιο φαινόμενο, για να μπορούμε να βρίσκουμε καινούργια γράμματα, θα πρέπει εκεί να ψάχνουμε, γιατί αλλιώς οι περισσότεροι «επιτυχημένοι» μετά τον πρώτο, άντε τον δεύτερο δίσκο ακολουθούν την πεπατημένη.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό εγώ θα άρνηθω να μπω στο hype των ημερών και να φτιάξω τοπ. Θα σταθώ όμως σε κάποιες κυκλοφορίες που μας άγγιξαν ιδιαιτέρα.
System of a down. Μας περίμεναν με μια καταιγίδα στις αρχές του καλοκαιριού, που κράτησε μέχρι το Σεπτέμβρη, «πετώντας τα μυαλά στο μπλέντερ». Πραγματικά είχαμε πολλά χρονια να πάθουμε απανωτά σοκ από δίσκο σκληρού ήχου, και αυτό το δισκάκι έκανε μήνες να βγει από το κασετόφωνο. Στην συνεχεία ηρθέ το Σεπτέμβρη το δεύτερο μέρος, το οποίο δεν θα μπορούσε να έχει την ιδία τύχη. Καθώς δεν θα μπορούσε έτσι και αλλιώς να έχει την ιδία φρεσκάδα, και εμείς είχαμε φτάσει την υπόθεση ακρόαση system of a down στα όρια της.
Nancy Sinatra. Μας έδωσε έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα δίσκο, που πραγματικά πηρέ τις ώρες που του άξιζαν στο air-play του σταθμού, και ελπίζω να αποκτήστε την αναγνώριση που του αρμόζει. Παρόλο που δεν συγκρίνεται με το παρελθόν της (μπορεί να ναι και καλύτερο, αλλα σίγουρα διαφορετικό) μέσα στις φετινές κυκλοφορίες αποτελεί μια πραγματική όαση.
Kaiser Chiefs. Καλά ρε συ αυτοί είναι τόσο γαματα παλιομοδίτικοι, που θέλω να πάρω μπλουζάκι τους και να κυκλοφορώ. Πραγματικά ένα φρέσκο συγκρότημα, που χωρίς να κάνει οτιδήποτε καινούργιο, σου φαίνεται ότι ακούς κάτι τελείως καινούργιο, πραγματικά κάτι τέτοιες περιπτώσεις μας γεμίζουν αισιοδοξία.
Morrissey όχι δεν βρήκε φέτος, αλλα μας συντρόφευσε αρκετές ώρες, και αυτό δεν θα τον ξεχάσουμε.
LCD soyndsystem να και μια πραγματική έκπληξη, από κάτι πιο πειραματικό. Εδώ μπλέκονται πολλά όμορφα πράγματα, αν και μια αίσθηση ανολοκλήρωτου για τον ακροατή. Εμείς όμως θα συνεχίσουμε να το ακούμε.
Gorrilaz ένα αρκετά πιο «περίεργο» άλμπουμ από το προηγούμενο, αλλα τελικά πιο συμπαθητικό. Το ομολογώ όλο το στόρι γύρω από τα κόμικς και τα τραγούδια με τους ηθοποιούς κτλ, δεν με είχε εμπνεύσει ιδιαιτέρα. Αλλά εδώ , σε μια άνυνδρη χρονια, χτυπήσαμε μια ιδιαίτερη φλέβα "νερού".
Ρόδες Εδώ έχουμε το ελληνικό δωράκι της χρονιάς, σε έναν δίσκο με λίγο απ’ όλα, από ένα συγκρότημα λίγο απ’ όλα. Πάντως η αλήθεια είναι ότι από την εποχή του «ένα κεφάλι γεμάτο χρυσαφί» είχα να πάρω ελληνικό δίσκο που να ακούγεται δεκάδες φορές από την αρχή μέχρι το τέλος. Ένας πραγματικά καλός δίσκος που δύσκολα βαριέσαι.
Spinalonga records Και αυτό ήταν μια πραγματικά ελπιδοφόρα κίνηση στον ελληνικό χώρο. Μια εταιρία που ηχογραφεί ελληνικές άπαντες , και κυκλοφορεί low-cost δισκάκια, όχι μονό δίνει βήμα για φρέσκα γράμματα, αλλα και δημιουργεί έναν πραγματικό αντίποδα στις δισκογραφικές και την αντί-πειρατική υστερία. Τέλος η συχνή διοργάνωση συναυλιών, δίνει μια διαφορετική ζωντάνια στις νύχτες μας στην Αθηνά.
Cobrastyle τους Mad Cobra, δεν του ψάξαμε παραπάνω. Αλλά αυτό το τραγούδι, μολονότι το γνωρίσαμε λίγο άτσαλα (διαφήμιση) , πραγματικά θα πρέπει να είναι για πολλά χρονια must στο play list κάθε πάρτη που σέβεται τον εκατό του και κυρίως αυτούς που χορεύουν.
Rachid taja εδώ όμως είναι η πραγματική αποκάλυψη. Ένα τέλειο πάντρεμα του ethnic, με την δυτική παράδοση σε βαθμό που είναι ευχάριστη στα αυτιά του απαίδευτου δυτικού ακροατή, βάζοντας τον όμως ταυτόχρονα σε διαδικασία εξερεύνησης των παραδόσεων.
Verve remixed vol.3 παρότι πρόκειται για remixes κλασσικών jazz ηχογραφήσεων, ήταν ένα απαραίτητο δισκάκι για τις καλοκαιρινές μας περιπλανήσεις, που μας ενθουσίασε.
Pink Martini Πραγματικά επικός δίσκος, που μένει βαθειά χαραγμένος στο μυαλό σου αφού τον ακούσεις. Ένας πλήρης δίσκος, με ποικίλες στιγμές . Με στιγμές που δεν μπορείς να συγκροτηθείς και να μην χορέψεις, αλλα και στιγμές που σε συνοδεύουν σε πιο» έντονες στιγμές.
Kill bill στα αλήθεια τι θα ήταν η φετινή χρονια τα soundtracks της ταινίας? Και μια και μιλάμε για σινεμα, νομίζω ότι η ξηρασία ήτανε εφάμιλλη και εκεί και για τα λιγα πράγματα που θα θυμόμαστε θα είναι το Sin City, το Machuca, το "Οι μερες της αφθονιας σας ειναι μετρημενες" (καλα απο το καλοκαιρι εχω να παω σινεμα;
Madonna όλο τον δίσκο δεν τον έχουμε ακούσει, αλλα το HUNG UP, θα στοιχειώσει στα danceflloors
Shakira αυτή η κοπέλα όσο μεγαλώνει ομορφαίνει;

Υ.Γ. βεβαία η δισκογραφική ξηρασία, μας δίνει την ευκαιρία να γυρίσουμε στο παρελθόν, και να σκάψουμε για να ανακαλύψουμε τα διαμάντια που μας ξέφυγαν, αλλα και να ανακαλύψουμε καινούργια πεδία που για μας ήταν μέχρι πρόσφατα ανεξερεύνητα (jazz, ethnic , soul αλλα και ηλεκτρονική και gothic, που είχαμε επιφανειακή επαφή)

Υ.Γ. έτσι για την τιμή των οπλών θα σας δώσω το top-20 από το air play του Ροκ Στορμ, χωρίς να σημαίνει ότι είναι τα καλυτέρα τραγούδια για μας, απλά αυτά που πέρυσι το καλοκαίρι παιχτήκαν παραπάνω από την συχνότητα μας.

1. Take Five
2. Summertime killer – Luis Bacal
3. I want you – Elvis Costello
4. heart full of soul – Yardbyrds
5. Fool for your loving – Whitesnake
6. Wild is the wind – david bowie
7. Jacqueline – Franz Ferdinand
8. Goodnight moon – shivaree
9. summertime – Janis Joplin
10. lovecats- Cure
11. I am the walrus – beatles
12. Bang Bang – Nancy Sinatra
13. gone daddy gone – violent femmes
14. dead end street – kinks
15. Rock the casbah – Rachid Taja
16. malaguena salaros – chingon
17. vision thing – sisters of mercy
18. under pressure – queen ft. david bowie
19. B.Y.O.B.- system of a down
20. Let’s never stop falling in love – pink martini

εδω βλεπουμε αλλο εναν βημα στην τεραστια μαχη της RIIA, εναντια στην πειρατεια. Σε λιγες μερες θα εχουμε και ολοκληρωμενο αρθρο επι του θεματος Posted by Picasa

Οι Sisters Of Mercy, Rolling Stones, Depeche mode.


Οι Sisters Of MErcy, θα βρεθουν στις 2 Απριλιου για συναυλια στο γηπεδο του Σπορτινγκ.
Οι Depeche mode ανακοινωθηκε οτι θα βρεθουν την 1 Αυγουστου, για συναυλια , στον χωρο του Terra Vibe. Βεβαι εδω θα πρεπει να αναρωτηθει κανεις, γιατι καποιοι προσπαθουν να"καψουν" μια τετοια συναυλια. Ως γνωστο τετοια εποχη οι Ελληνες, απολαμβανουν τις ομορφες παραλιες της χωρας μας, και παρ'οτι εινια μερικες χιλιαδες οι φαντικοι της μπαντας που δεν θα πανε διακοπες για να πανε στην Μαλακασα, δεν θα μπορεσουν να βρεθουν οσοι σιγουρα θα πηγαιναν υπο αλλες συνθηκες.
Μια αλλη συναυλια που ειχε προγραμματιστει για τις 29 Ιουνη και ειχε ανακοινωθει με τυμπανοκρουσιες , ειναι αυτη των Rolling Stones. Εδω και μερικες μερες ομως, εχει εξαφανστει απο το calendar, του επισημου σαιτ του συγκροτηματος (www.rollingstones.com).
Aς ελπισουμε οτι αυτες οι δυο μπαντες θα βρουν ημερομηνιες βολικες για αυτους , αλλα και για τον "λαο", ωστε νε περασουμε εμεις καλα, και αυτοι καλυτερα.

OI PEARL JAM Στην ελλαδα


Μια πολυ ενδαιφερουσα πρωτοβουλια , σε ενα blog για την συλλογη υπογραφων για να ερθουν οι PEARL JAM. στην χωρα μας. Παρολο που ποτε δεν ητνα πολυ ψηλα στις προτιμησιες των παραγωγων του σταθμου μας, νομιζω οτι αξιζει τον κοπο, καθως ειναι απο τα λιγα "μεγαλα" συγκροτηματα που δεν εχουμε δει στην χωρα μας.
http://new.petitiononline.com/351982/petition.html

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΡΟΚ ΣΤΟΡΜ

RockStorm FM 107,8 ειναι ο μοναδικος σταθμος που εκπεμπει στο Σχοινο Κορινθιας απο το 1997,24 ωρες, τους καλοκαιρινους μηνες, το Πασχα, και ΣΚ τον χειμωνα. Οι μουσικες μας προτιμησεις ξεκινανε απο κλασικο παλιομοδιτικο ροκ, και φτανουν μεχρι τζαζ και μπλουζ, αλλα και μεταλ, και οτι αλλα μας αρεσει. Ολοι ειστε ευπροσδεκτοι στα υπαιθρια στουντιο μας.
KEEP ON ROCKING